Hagen i oktober

Dette bedet er det som eg ser fra stuevinduet, Kinasøten lyser godt opp om hausten, den tålte ikkje så godt alt det regnet som har kommet som ei elv frå himmelen til tider.

Føler meg som Tornerose some tider når eg ser kor fort hekken vår veks. Det er deilig at den tek vekk noko av vinden sidan nærmaste tre er fleire hundre meter unna huset.

Her vi bor er det dyrket mark på alle kanter. Området her blir også på folkemunnet nevnt som "Prærien", sjølv om vi har fjell er dei litt lenger unna. Sola er til gjenngjeld oppe til klokka er halv tolv på kvelden om somaren og den titter vel opp igjen nokre timar seinare.